Even voorstellen aan degenen die jou niet kennen, wie ben jij en wat is jouw HC Rotterdam historie? ‘Ik ben Daniëlle Coster en ik ben sinds mijn 6e jaar te vinden op onze club. Vanzelfsprekend nog op het oude terrein, stond ik als jongste van 3 kids te trappelen naast het veld om ook te mogen hockeyen. Al snel mocht ik van Mary Knop en Els Fenijn meetrainen. Ik heb mijn hele jeugd bij HC Rotterdam gehockeyd, en zelfs tot mijn 36e speelde ik nog in Dames 2. Alleen sprak het mij nooit aan om de stap naar de veteranen te maken. Maar ook daarna heb ik heel veel teams getraind en gecoacht, iets wat ik sowieso altijd heb gedaan naast mijn eigen hockey bij verschillende HC Rotterdam-teams sinds mijn jeugd. Ook ben ik nog manager geweest van Dames 1.’ Dat zijn wel flink wat jaren ervaring! Wat was jouw reden om te gaan coachen en trainen? ‘Dat was wel grappig, want als je ‘in mijn tijd’ hoog hockeyde was het niet meer dan normaal – en tevens heel leuk – dat je training gaf en teams coachte. Ook gaven wij een hele periode met Dames en Heren 1 & 2 elke vrijdag de minitrainingen als een soort ‘wederdienst’ voor alles wat de club voor ons deed! Nee, we werden niet betaald, maar in ruil voor de goede trainingen ontvingen wij trainingspakken en maaltijden op de club na de training. Bovendien werd het bij mij thuis ook met de paplepel ingegoten dat je je als (ouder van een) lid inzet als vrijwilliger voor de club. Mijn moeder heeft jaren op maandagavond het krantje getypt en gevouwen, dat wekelijks op de deurmat lag. Er was toen nog geen app waar je de nodige informatie in kon vinden, dus dat moest gewoon wekelijks hard copy de deur uit! Op woensdag kwam het krantje met het wedstrijdschema en wie er moest fluiten, de agenda en de verslagjes ingeleverd door de teams. Daarnaast is zij jarenlang manager van Dames 1 geweest en heeft ze talloze bardiensten gedraaid. Ook mijn vader heeft zich jaren ingezet om ervoor te zorgen dat er bij iedere wedstrijd ook een scheidsrechter opgesteld stond (en als je in het krantje las dat je moest fluiten dan mocht je op donderdagavond tussen 18:00 en 20:00 afbellen!) En vervolgens ging hij dan weer bellen om die plekken opnieuw in te vullen. Gelukkig was er nog geen nummerherkenning, want dan zouden er veel mensen niet opgenomen hebben, haha.’ Ook mijn broertje en ik en onze vrienden waren met grote regelmaat de klos, maar het gaf wel ruimte tot onderhandeling over mijn thuiskomsttijd op vrijdagavond als we het wel deden! Het was en is voor mij dan ook niet meer dan normaal dat je iets doet op de club, en vooral ook dat dat (meestal) heel leuk is.’ Jouw kinderen hebben ook allemaal gehockeyd? En twee nog steeds, toch? ‘Ja, alle drie mijn kinderen hebben hun gehele jeugd op HC Rotterdam gehockeyd en training gegeven of gefloten. Mijn dochter Roos en mijn zoon Bo hockeyen nu nog steeds, inmiddels beiden senioren!’ Heb jij hun in de jeugd ook getraind en/of gecoacht? ‘Nee, toen trainde en coachte ik bij voorkeur andere teams dan die van mijn eigen kinderen. Af en toe een jaartje als er niemand anders te vinden was, maar het blijft altijd beetje ingewikkeld om je eigen kind te coachen (of zoals mijn vader jaren te fluiten en het dan toch tijdens het zondagavonddiner gezellig te houden!)’ Maar nu coach je wel jouw zoon toch? ‘Ja, klopt. Bo hockeyt in Heren 4, en ik ben hun trainer/ coach omdat juist de jonge seniorenteams het vaak Daniëlle Coster met Heren 4. In gesprek met Daniëlle Coster, coach van Heren 4 33
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=