Tom van den Akker lijncoordinator regiojeugd jongensteams, coach MA2 Ik ben Tom, en woon met Simone en onze drie kinderen, Puck, Loulou en Sep in Hillegersberg. We zijn een echte hockeyfamilie – zo erg dat ik haast wel op de club moet zijn als ik mijn gezin nog eens wil zien! Mijn vrouw assisteert Dames-1, de drie kinderen hockeyen ook. Zelf ben ik ook ooit begonnen bij HC Rotterdam, nog op de oude club. Toen ik in Groningen ging studeren ben ik daar gaan spelen, maar daarna ook weer terug gekomen op de club. Inmiddels speel ik zelf niet meer, maar ik ben wel heel actief op de club. Toen ik begon als coach merkte ik dat er bij de jongens heel veel aandacht ging naar het tophockey, maar veel minder naar de regioteams. Ik heb mezelf toen opgeworpen als regiocoördinator voor de jongens, in de C- & D- lijn. Sinds twee jaar doe ik daar ook de A- & B-lijnen bij. Dat is best veel ja! Mijn doel is om ieder jaar weer een paar jongens van de regio naar de top te brengen. Ik wil een paar talenten spotten om een team hoger te tillen. En mede daarom strijd ik echt voor onze regio teams. Ik wil dat zij ook goede trainers krijgen, fijne trainingstijden hebben, op waterveld mogen spelen. Het moet niet zo zijn dat als je eenmaal bent ingedeeld in het 4e team dat je dan nooit meer in het 1e team terecht kan komen. Daar maak ik me hard voor. Als ik langs de club rij, krijg ik er echt een warm gevoel van. Ik heb er mijn vrouw leren kennen, mijn kinderen spelen er, ik heb er veel mensen leren kennen. Het is een soort thuiskomen. Robert Knoops Sevens, trimhockey, coach JC6 Mijn kinderen hockeyen allebei en zelf speel ik bij Sevens en doe ik aan trimhockey. Ik heb dit een paar jaar geleden ontdekt en vind dit echt hartstikke leuk. Jammer dat het nu weer even stilligt. Sinds vorig seizoen ben ik voorzitter van de Sevenscommissie. Ik vind het mooi dat HC Rotterdam een club is van de leden, voor de leden. Het is ongekend hoe groot de club is, en dat er maar twee mensen op de payroll staan. Iedereen die hart voor de zaak heeft, die gaat ervoor staan. Het is echt bijzonder hoeveel energie sommige mensen erin steken, volledig pro bono, naast hun werk. Zeker sinds de financiële malaise van een aantal jaar geleden: er is bijzonder. Een grote club kan gelukkig toch ook klein blijven. toen een aantal vrijwilligers opgestaan dat de club draaiende houdt. En dat je dan met zoveel duizenden leden, kinderen en senioren uit de buurt, toch zo’n gevoel van gezelligheid weet te waarborgen – dat is heel 69 HC ROTTERDAM MagazinE
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=