moment ook aan de bak, en zo ben ik er eigenlijk ingerold. Ik vind het leuk dat ik zelf de wedstrijd in handen heb. Ik vind überhaupt het hockeyspelletje leuk om te zien bij andere mensen, en het fluiten zelf, ik vind het gewoon leuk. Het is sportief, lekker buiten, en de club is een fijne omgeving. Om het goed te leren, heb ik echt heel veel gefloten. Hoe meer je erin komt, hoe meer je merkt wat je wel en niet moet fluiten. Het is echt gewoon heel veel fluiten. Voor nieuwe scheidsen is het denk ik het allerbelangrijkste om zelfverzekerd over te komen, er voor te gaan staan, en achter je beslissingen te blijven staan. Marc van Ettinger (Sevens Rood): Ik ben ooit als scheidsrechter begonnen op HC Krimpen, op 18-jarige leeftijd. Na paar jaar raak je wel uitgekeken op Dames 1, Heren 1 oefenwedstrijden, JA1 oefenwedstrijden en Veteranen A (allen speelde in die tijd nog best hoog voor zo’n kleine club). Ik ben toen voor de hockeybond gaan fluiten. Eerst op zaterdag de hoogste jeugd, omdat ik op zondag zelf nog hockeyde. Toen mijn team degradeerde nog even getwijfeld: kon toen bij HDM in de reserve overgangsklasse keepen, maar ben toch maar op zondag gaan fluiten: dames overgangsklasse, heren reserve hoofdklasse en heren 1e klasse. Nadat mijn zoon lid werd op HC Rotterdam hier weer gaan fluiten, mede ook omdat de wedstrijden van Heren-2 door de bond niet meer werd aangewezen. Waarom ik het zo graag doe? Het is tof om een wedstrijd tot een goed einde te brengen, het liefst zonder kaarten! Om beter te worden kan het helpen om hard te lopen om fit te blijven. En veel fluiten uiteraard, maar ook kijken naar andere scheidsrechters. Ook in bijvoorbeeld het voetbal. Als ik op het Kasteel zit, let ik (behalve op het voetbal), ook automatisch op de scheidsrechter. Waar iemand anders dan vaak roept: mooi doelpunt, heb ik het dan over “mooi voordeel van die scheids”. Bo Potze ( Jongens A2): Ik was altijd al erg begaan met het hockey en kende van jongs af aan bijna alle regels wel. Toen ik ooit mijn scheidsrechtersexamen haalde en dus werd ingedeeld om te fluiten, vond ik dat heel leuk, en het leek me leuk om een stapje hogerop te gaan dus ik ben nu ook bezig met mijn CS+. Het is leuk om van dichtbij de wedstrijden te kunnen kijken en een bijdrage te leveren. Om het goed te leren, is het vooral denk ik belangrijk om het zoveel mogelijk doen. Zo doe je de meeste ervaring op. Als je het nog aan het leren bent, dan kan het helpen om te fluiten met een begeleider van de club. Die kan je goede feedback geven en helpen als je het nog eng vindt. Michiel Bruning (bondscheidsrechter, floot vroeger Heren-1): Ik kom uit een hockeyfamilie en was zelf niet heel erg goed. Ik ben toen op mijn 16e begonnen met wedstrijden fluiten en heb daar een carrière uit gemaakt. Het geeft heel veel voldoening als een hockeywedstrijd gespeeld wordt zoals door de regels en reglementen bedoeld is. Dat zorgt er voor dat iedereen op en rond het veld van hockey kan genieten, de scheidsrechter is er voor om juist dat te bewaken. Na afloop is vaak niet iedereen tevreden over het resultaat, ik geniet er van als iedereen er wel van overtuigd is dat de wedstrijd op de goede manier verlopen is. Ik ben zelf beter gaan fluiten door heel veel te praten over hockey en arbitrage. Nieuwe fluiters zou ik dit meegeven: Praat veel met spelers en vraag ze naar hun ervaringen met jou als scheidsrechter. Slim is om dat niet meteen na afloop te doen, maar bijna iedere hockeyer is bereid open en eerlijk te praten over hoe dingen gegaan zijn en wat misschien andere oplossingen voor situaties zouden kunnen zijn. 33 HC ROTTERDAM MagazinE
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=